O zwracaniu uwagi

W zeszłym tygodniu nasza lokalna społeczność (czyli siostry, z którymi mieszkam) wybrała się na kolację do restauracji na najwyższym piętrze centrum handlowego Blacktown. Wyszłam z restauracji wcześniej niż reszta grupy, więc cieszyłam się widokiem z najwyższego piętra na pobliską stację Blacktown. To był bardzo interesujący widok nocny. Wiele osób poruszało się w różnych kierunkach i do i ze stacji. Była też grupa ludzi, którzy czekali na swoje podwózki na małym rondzie przy wejściu do centrum handlowego. Wśród nich była młoda kobieta z około 4-letnim chłopcem, który również czekał na podwózkę. Chłopiec korzystał z okazji, aby pobawić się wokół jej matki. Pobiegł na szeroką przestrzeń za mamą, podczas gdy ona chodziła tam i z powrotem, od czasu do czasu patrząc na samochody zatrzymujące się i zabierające różne osoby. Trzymała telefon komórkowy w ręku i regularnie sprawdzała, gdzie jest jej dziecko. Od czasu do czasu dziecko podbiegało do niej i ją obejmowało. W pewnym momencie włożyła telefon do torby i postanowiła pobawić się z dzieckiem. Ukryła się za reklamowym szyldem w pobliżu, ale jej dziecko nie wiedziało, że jego mama się z nim bawi. Więc kiedy spojrzał w górę i zobaczył, że jej już nie ma, zaczął panikować i gorączkowo krzyczeć, szukając mamy, i natychmiast głośno płakał. Mama, która nie spodziewała się reakcji swojego dziecka, pobiegła do niego, natychmiast wzięła go w ramiona i pocieszyła.

Ta krótka historia sprawiła, że wiele myślałem o Bogu i sposobie, w jaki postrzegam Jego obecność w moim życiu. Przez większość czasu Bóg, tak zajęty, jak tylko On może być, wciąż ma na mnie oko i pozwala mi się włóczyć. Są krótkie chwile, kiedy wpadam w panikę, ponieważ myślałem, że Go nie ma, podczas gdy On może być po prostu kilka kroków dalej, lekko ukryty, że tak powiem.

Święty Jan Paweł II, papież, z którym dorastałem w moim życiu wiary, miał wielki dar poświęcania ludziom 100% uwagi. Każdy, kto miał szczęście spotkać się z nim i porozmawiać z nim twarzą w twarz, powiedziałby, że przebywanie z nim, bez względu na to, jak krótkie by ono nie było, było wyjątkowym doświadczeniem, ponieważ sprawiał, że czuło się tak wyjątkowo, jakby nie było nikogo innego na świecie oprócz nich dwojga.

Wszystko polega na zwracaniu uwagi. Ile razy czuję się zraniony, ponieważ myślę, że ludzie nie słuchają tego, co mówię? Ile razy ludzie mówią do mnie werbalnie lub komunikują się na wiele innych sposobów, a ja nie zwracam na nich uwagi? Ile razy nie słucham ich wiadomości lub wskazówek, które mi dają? I w rezultacie zostawiam ich rozczarowanych lub zranionych.

Bóg zwraca uwagę: w 100%, przez cały czas na ciebie i mnie! Zapewnia nas, że jest zawsze blisko i „włos z głowy nam nie zginie” (Łk 21,18) bez Jego wiedzy. Nie bawi się z nami w chowanego, ale nawet jeśli stracimy Go z oczu, jest gotowy nas podnieść i objąć swoją miłością. Dziś wieczorem, zanim pójdę spać, chciałabym podziękować Mu za Jego kochającą obecność i poprosić: Zwiększ moją wiarę, pomóż mi pamiętać, że ZAWSZE jesteś dla mnie, pomóż mi BYĆ TAKIM JAK TY dla innych.

Życzę wszystkim dobrego tygodnia

Siostra Grace